ΠΥΡΣΟΣ-ΧΘΕΣ-ΣΗΜΕΡΑ-ΑΥΡΙΟ

Ο ΠΥΡΣΟΣ, αφού ξεπέρασε τα αρχικά του προβλήματα της φετινής χρονιάς με τη μεσολάβηση της επιτροπής στήριξης, ξεκίνησε τη σαιζόν με όλες τις περγαμηνές να πρωταγωνιστήσει και φυσικά ο στόχος του ήταν η άνοδος στη Β΄ Εθνική. Η τοποθέτηση στην τεχνική ηγεσία του ΠΥΡΣΟΥ του Γιάννη Μιχαλήτσιου, καθώς και η απόκτηση βαρύγδουπων ονομάτων στο ποδοσφαιρικό στερέωμα, προοιώνιζαν ότι ο ΠΥΡΣΟΣ θα είναι στους πρωταγωνιστές.
Για την απόκτηση προπονητή και ποδοσφαιριστών κανέναν δεν άκουσα να λέει το καλοκαίρι ότι δεν είναι καλοί. Τα μόνα παράπονα που υπήρχαν εκ μέρους των συνετών φιλάθλων ήταν ότι έπρεπε να βρίσκονται στην ομάδα 3-4 ακόμα Γρεβενιώτες ποδοσφαιριστές. Οι κακόβουλοι έλεγαν και λένε ότι θέλουν. Ο ποθούμενος στόχος όμως δεν ήρθε είτε γιατί ο Μιχαλήτσιος ήταν ηττοπαθής και δεν μπόρεσε να κάνει την ομάδα να παίζει μπάλα και να παίρνει νίκες, είτε γιατί οι ποδοσφαιριστές που πήρε δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, είτε γιατί προπονητής και παίκτες δεν μπόρεσαν να σηκώσουν το βάρος του πρωταθλητισμού, είτε γιατί έγινε ένας συνδυασμός και των τριών παραπάνω λόγων. Το ότι όμως δεν ήρθε το απαιτούμενο αποτέλεσμα δεν σημαίνει ότι το καλοκαίρι οι επιλογές προπονητή και παικτών δεν ήταν οι σωστές και να φθάνουμε στο σημείο να κατηγορούμε τον Δημήτρη Παπαϊωάννου γι αυτό. Το να κατηγορεί κανείς έναν άνθρωπο που έβαλε τόσα λεφτά στην ομάδα σε μία τριετία, τόσα που δεν μπορούσε να φανταστεί ποτέ κανένας, που ανέβασε τον ΠΥΡΣΟ στην Γ΄ Εθνική, που έκανε γνωστά τα Γρεβενά στο πανελλήνιο, που μας πρόσφερε τόσες και τόσες συγκινήσεις, που μας έβγαλε από την ποδοσφαιρική μιζέρια και την κακομοιριά, που μας έδωσε όραμα και ελπίδα, που τον εκθειάζει κάθε λίγο και με κάθε ευκαιρία όλος ο ποδοσφαιρικός κόσμος, το να κατηγορεί κανείς λοιπόν αυτόν τον άνθρωπο είναι ανέντιμο, πρόστυχο και άνανδρο. Ποιοι είναι όμως αυτοί που κατηγορούν τον κ. Παπαϊωάννου; Καταρχήν είναι ελάχιστοι μπροστά στο σύνολο της φίλαθλης γρεβενιώτικης κοινωνίας. Είναι αυτοί που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τη διαφορά του επαγγελματικού ποδοσφαίρου από το ερασιτεχνικό και κυρίως αυτοί οι οποίοι με την έλευση του κ. Παπαϊωάννου στα Γρεβενά παραγκωνίστηκαν, έμειναν στην αφάνεια και στο περιθώριο, έχασαν τα φώτα της δημοσιότητας, απώλεσαν το ρόλο του ποδοσφαιροπατέρα της περιοχής, σταμάτησε η προσωπική τους προβολή και επισκιάστηκε το δικό τους έργο (παλιότερο, πρόσφατο ή σημερινό) στα ποδοσφαιρικά δρώμενα των Γρεβενών. Το να πούμε ονόματα δεν ωφελεί σε τίποτα, γιατί απλούστατα είναι γνωστοί σε όλους, αφού οι ίδιοι δήλωσαν κατ΄ επανάληψη τη θέση τους. Τον ΠΥΡΣΟ οι αγνοί φίλαθλοι τον αγαπούν και τον στηρίζουν όποιος και εάν είναι ο Πρόεδρος του, όποιοι και εάν είναι στο διοικητικό του συμβούλιο, όποιοι και εάν είναι οι ποδοσφαιριστές του, όποιος και εάν είναι ο προπονητής του. Είναι γελοιότητες το να δηλώνει κανείς ότι δεν στηρίζει τον ΠΥΡΣΟ γιατί δεν παίζει ο γιός του, επειδή δεν είναι αυτός προπονητής, επειδή δεν είναι οι άνθρωποι της αρεσκείας του στο διοικητικό συμβούλιο, επειδή δεν κάνει αυτός κουμάντο στην ομάδα. Αγάπες στον ΠΥΡΣΟ υπό προϋποθέσεις δεν υπάρχουν. Τον ΠΥΡΣΟ τον αγαπάς και τον στηρίζεις χωρίς όρους, με τις εκάστοτε ισχύουσες συγκυρίες και καταστάσεις, με τα εκάστοτε πρόσωπα που τον υπηρετούν στο οποιοδήποτε πόστο. Αγάπη και στήριξη με όρους και με προϋποθέσεις δεν είναι αγάπη και δεν είναι στήριξη. Είναι καθαρό ΣΥΜΦΕΡΟΝ. Και όταν λέω συμφέρον δεν εννοώ οικονομικό. Αρκεί η δόξα, η αίγλη, η δημοσιότητα, το όνομα, η φήμη, η προσωπική προβολή που αποκτά κανείς με το να υπηρετεί και να προσφέρει στον ΠΥΡΣΟ από οποιοδήποτε θέση. Το ότι καταχωρείται το όνομά του, έστω και σ΄ ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας του ΠΥΡΣΟΥ, είναι υπεραρκετό. Όσο για τον συμπολίτη μας, άνθρωπο του ποδοσφαίρου, ο οποίος φημολογείται ότι, μετά το εντός έδρας ματς του ΠΥΡΣΟΥ με τη Βέροια, ανέφερε στην Αθήνα και στα αρμόδια όργανα ότι η διαιτησία του κ. Φραγκάκη ήταν καλή, εάν πραγματικά το έκανε είναι απλώς αξιολύπητος και ξεφτιλίζει τον εαυτό του, αν και αυτός έχει την ψευδαίσθηση ότι υπηρετεί το γρεβενιώτικο ποδόσφαιρο.
Τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση σε όσους πρόσφεραν στον ΠΥΡΣΟ οποιαδήποτε υπηρεσία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορώ να δικαιολογήσω οποιονδήποτε από αυτούς (όποιος και εάν είναι) όταν κατηγορεί τον ΠΥΡΣΟ, τον κ. Παπαϊωάννου και το νυν διοικητικό συμβούλιο για τους οποιουσδήποτε μικροσυμφεροντολογικούς του λόγους και σκοπούς. Το ότι κάποτε πρόσφεραν, καταγράφηκε και αναγνωρίζεται από όλους. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν τους δικαιολογεί και δεν τους νομιμοποιεί να στρέφονται κατά του ΠΥΡΣΟΥ. Γιατί όποιος στρέφεται κατά των ανθρώπων του ΠΥΡΣΟΥ πολεμά την ίδια την ομάδα. Οι εκάστοτε ευρισκόμενοι άνθρωποι στα πράγματα του ΠΥΡΣΟΥ χρειάζονται την στήριξη και την κατανόηση όλων μας και όχι πισώπλατες μαχαιριές. Όποιοι νομίζουν ότι κάτι δεν πάει καλά στην ομάδα μπορούν να επισημάνουν τα λάθη, να εκφέρουν τις απόψεις τους, να δώσουν τις συμβουλές τους, να βοηθήσουν με όποιον τρόπο μπορούν την ομάδα να διορθωθεί. Με το να έχει όμως κακία κανείς και να στρέφεται κατά της ομάδας, μέσω της επίθεσης κατά των ανθρώπων του ΠΥΡΣΟΥ, το μόνο που μπορεί να κερδίσει είναι η αποστροφή των φιλάθλων και να γίνει αξιοκαταφρόνητος.
Ο κ. Παπαϊωάννου και φέτος έκανε λάθη. Αυτός ήταν ο Πρόεδρος και μεγαλομέτοχος, αυτός θα τα έκανε. Δεν μπορούσαν να τα κάνουν οι πρώην Πρόεδροι ή οι φίλαθλοι στην κερκίδα. Τα λάθη του κατά την προσωπική μου γνώμη ήταν τα εξής: 1) Άφησε τον προπονητή να κάνει μεταγραφές ανέλεγκτα, ενώ έπρεπε ο ίδιος και το Δ.Σ. να τις εγκρίνουν. Τα μέγιστα στο τομέα αυτό θα μπορούσαν να προσφέρουν, όπως αποδείχτηκε και στη συνέχεια, οι Ανδρέας Παντζιαράς και Κώστας Κοτζατίσογλου. 2) Ξανάδωσε για μία ακόμη χρονιά περισσότερα λεφτά από όσα έπρεπε χωρίς να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα. 3) Δεν στηρίχτηκε η ομάδα σε 3-4 ακόμη γρεβενιώτες ποδοσφαιριστές που υπήρχαν και μπορούσαν να βοηθήσουν τον ΠΥΡΣΟ περισσότερο από κάποιους άλλους με μεγάλα ονόματα και παχυλά συμβόλαια. Είναι λυπηρό για την ομάδα μας να μην έχει (για την αρχή της σαιζόν αναφέρομαι) τον τρίτο τουλάχιστον τερματοφύλακα γρεβενιώτη. 4) Έπρεπε να διώξει τον Μιχαλήτσιο το αργότερο μετά την ήττα μέσα στην Νίκη Βόλου και ενώ η ομάδα είχε ήδη 3 ήττες σε ισάριθμα εκτός έδρας παιχνίδια και 2 ισχνές εντός έδρας νίκες με σκορ 1-0. 5) Μετά την εντός έδρας ήττα του ΠΥΡΣΟΥ από την Βέροια και τη σφαγή από τον ανεκδιήγητο διαιτητή Φραγκάκη παραιτήθηκε το ίδιο απόγευμα εν βρασμώ ψυχής, ενώ πιστεύω ότι την επομένη θα ενεργούσε με μεγαλύτερη ψυχραιμία και θα έμενε ακόμη στην θέση του Προέδρου. Εξάλλου εκείνη η ήττα όπως έγινε και όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια δεν έκρινε τίποτε. 6) Έκανε τον προϋπολογισμό της ομάδας και στηρίχτηκε στις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις των τοπικών φορέων, που ακόμη δεν ανταποκρίθηκαν και δεν βοήθησαν οικονομικά τον ΠΥΡΣΟ. 7) Δεν δούλεψε με τμήματα υποδομής για να μπορεί η ομάδα να αναδείξει από μόνη της κάποια ταλέντα. Παρ΄ όλα αυτά τα λάθη του όμως, που νομίζω εγώ ότι έκανε, ακόμα και άλλα τόσα αν μπορεί να βρει κάποιος άλλος, είναι ανεπίτρεπτο ο οποιοσδήποτε να στρέφεται εναντίον του και να θέλει το κακό του ΠΥΡΣΟΥ. Το να εντοπίζεις και να σημειώνεις τα λάθη που έγιναν στην ομάδα μπορεί να είναι ωφέλιμο. Το να ζητάς το κακό της ομάδας επειδή την έχει ο κ. Παπαϊωάννου, με τις επιλογές και τη φιλοσοφία του οποίου δεν συμφωνείς, είναι μιζέρια και «σακατλίκι». Όποιος είναι εχθρός του κ.Παπαϊωάννου για την ιδιότητα του ως ιδιοκτήτη ή Προέδρου της ομάδας μας είναι εχθρός του ΠΥΡΣΟΥ.
Αυτά όμως που δεν μπόρεσε να καταφέρει ο Μιχαλήτσιος, οι ποδοσφαιριστές με τα μεγάλα ονόματα και τα χονδρά συμβόλαια, το κατάφερε το εναπομείναν διοικητικό συμβούλιο, ο Ανδρέας Παντζιαράς, ο Κώστας Κοτζατίσογλου, οι παίκτες του ΠΥΡΣΟΥ που έμειναν και αυτοί που αποκτήθηκαν την περίοδο του Ιανουαρίου. Έκαναν τον ΠΥΡΣΟ να παίζει καλή μπάλα, να παίρνει νίκες, να φέρνει διπλά, να τον σέβονται οι αντίπαλοι, να τον φοβούνται οι εχθροί και να αναστατώνει και να πανικοβάλλει την παράγκα και το ποδοσφαιρικό κατεστημένο.
Όταν μία ομάδα παίρνει νίκες δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αυτό οφείλεται στον προπονητή της, γιατί μπορεί να οφείλεται στην τύχη, στην ποιότητα των ποδοσφαιριστών της, επειδή οι αντίπαλοι είναι κατώτεροι ή επειδή μπορεί τα παιχνίδια να είναι στημένα. Πετυχημένος προπονητής δεν είναι αυτός που έχει μεγάλο όνομα, ειδικά όταν αυτό το απέκτησε από μία άλλη δραστηριότητα της ζωής του (μεγάλο όνομα δηλαδή ποδοσφαιριστή δεν συνεπάγεται πετυχημένο προπονητή). Πετυχημένος είναι εκείνος ο προπονητής ο οποίος καταφέρνει και παίρνει το 100% των δυνατοτήτων των ποδοσφαιριστών που διαθέτει. Στον τομέα αυτό ο Ανδρέας Παντζιαράς φαίνεται ότι μεγαλούργησε. Έκανε μία πολύ καλή αρχή για να καθιερωθεί σαν πετυχημένος προπονητής στο χώρο του ποδοσφαίρου. Ανέλαβε τις τύχες του ΠΥΡΣΟΥ με στόχο να κρατήσει την ομάδα στην κατηγορία και όχι μόνο αυτό το πέτυχε πολύ γρήγορα, αλλά είχε την ομάδα το μεγαλύτερο διάστημα σε στόχο πρωταθλητισμού. Βέβαια και αυτός έκανε λάθη (και το μεγαλύτερο του εντοπίζεται στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα του ΠΥΡΣΟΥ μέσα στην Δόξα Κρανούλας), αλλά ας μην ψάχνουμε αφορμές για να τον σταυρώσουμε τη στιγμή μάλιστα που η ανοχή για τον Μιχαλήτσιο ήταν πολύ μεγάλη. Η ομάδα παραδόθηκε στον Παντζιαρά για να την σώσει και το έκανε πολύ εύκολα. Τώρα το να τον κατηγορούμε επειδή την κράτησε σε τροχιά πρωταθλητισμού μέχρι πρότινος και επειδή δεν τα κατάφερε να ζητούμε και τα ρέστα είναι όχι λίγο αλλά πολύ τραβηγμένο. Θέλω να πιστεύω ότι ο ΠΥΡΣΟΣ στο πρόσωπο του εξασφάλισε τον προπονητή και της επόμενης σαιζόν. Εξάλλου απ΄ ότι αποδείχτηκε ο Παντζιαράς μπορεί να κάνει πολλές δουλειές σε μία ομάδα. Επίσης πιστεύω ότι ο Κώστας Κοτζατίσογλου έκανε πολύ καλή δουλειά στη θέση του τεχνικού διευθυντή και θεωρώ σίγουρο ότι θα παραμείνει στη θέση του και του χρόνου. Μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα και ιδίως στην αξιολόγηση των ντόπιων ποδοσφαιριστών που γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον.
Τι μπορεί να πει κανείς για τους ανθρώπους που απαρτίζουν το διοικητικό συμβούλιο του ΠΥΡΣΟΥ. Μετά την κρίση του Νοεμβρίου, την παραίτηση του κ.Παπαϊωάννου και την ολίγων ημερών απόσυρση του ΠΥΡΣΟΥ από το πρωτάθλημα, έμειναν στη θέση τους, έσωσαν τον ΠΥΡΣΟ, πραγματοποίησαν ώρες και ώρες συνεδριάσεων, έλαβαν τις καλύτερες αποφάσεις βάζοντας τον Παντζιαρά προπονητή, τον Κοτζατίσογλου τεχνικό διευθυντή, διώχνοντας ακριβοπληρωμένους παίκτες που δεν απέδωσαν, μειώνοντας κατά πολύ τα έξοδα της ομάδας, παραχωρώντας στον Πανθρακικό τον Παπουλή για να μην χάσει την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε και συντελώντας και με αυτό στο να ακούγεται μέσω του Παπουλή στις αθλητικές εκπομπές κάθε λίγο το όνομα του ΠΥΡΣΟΥ, βάζοντας οι περισσότεροι από αυτούς και λεφτά από την τσέπη τους, βρίσκοντας κάποια άλλα χρηματικά ποσά με δικές τους ενέργειες, κάνοντας μεταγραφές αξιόλογων παικτών και με μικρά συμβόλαια, δημιουργώντας μία ομάδα νίκης (4 εκτός έδρας νίκες στη Γ΄ Εθνική για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας), σκορπίζοντας χαρά και ικανοποίηση στους φιλάθλους της ομάδας, εξασφαλίζοντας πολύ νωρίς το στόχο της παραμονής και όχι μόνο αυτό, αλλά διεκδικώντας μία από τις δύο θέσεις της ανόδου (όσο δύσκολο και εάν φάνταζε αυτό) μέχρι και την 27η αγωνιστική και παρά τις σφαγιαστικές διαιτησίες που αντιμετώπιζε κάθε λίγο.
Όταν η παράγκα χαλάρωνε, δεν υπολόγιζε και δεν ασχολούνταν με τον ΠΥΡΣΟ η ομάδα μας έκανε νίκες, έπαιρνε διπλά, έκλεβε την παράσταση και κατόρθωσε μέχρι την 27η αγωνιστική να μπαίνει στη μύτη του ποδοσφαιρικού κατεστημένου. Όταν όμως η παράγκα έβλεπε ότι ο ΠΥΡΣΟΣ μπορεί να γίνει επικίνδυνος του έδινε τις σφαλιάρες της πότε με τον Φραγκάκη, πότε με τον Πρασαντζή, πότε με το Βαλιώτη και τόσα άλλα κομάντο.
Ο ΠΥΡΣΟΣ για του χρόνου λοιπόν μπορεί να έχει εξασφαλίσει προπονητή και τεχνικό διευθυντή. Έχει αξιολογότατο διοικητικό συμβούλιο, το οποίο χρειάζεται μόνο 2-3 προσθήκες (υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι που και εμπειρία έχουν και μπορούν και θέλουν να βοηθήσουν) για να καλυφθούν τα κενά και να γίνει ξανά 15μελές. Για του χρόνου ο ΠΥΡΣΟΣ οφείλει, εάν μπορεί, να κρατήσει τον φετινό κορμό της ομάδας και αυτόν μπορούν να τον αποτελούν παίκτες όπως ο Κουρδάκης, ο Σερέτης, ο Χατζής, ο Γεωργίου, ο Τζιώρας. Οι Γουνελάς και Κάλφας επίσης είναι πολύ καλοί παίκτες και όποτε τους δόθηκε η ευκαιρία απέδειξαν την αξία τους. Οι Δουλκερίδης και Μπανούσης είναι άριστοι ποδοσφαιριστές αλλά με αδικαιολόγητα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση τους. Οι υπάρχοντες γρεβενιώτες ποδοσφαιριστές της ομάδας θα είναι βέβαια πολύτιμοι του χρόνου. Ειδικά ο νεαρός Νίκος Κουρέλας, που χρησιμοποιήθηκε τις τελευταίες 3 αγωνιστικές, αλλά και ο Δούμας, που βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα, απέδειξαν ότι μπορούν να προσφέρουν πολλά. Υπάρχουν επίσης γρεβενιώτες ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται εκτός Γρεβενών και θα μπορούσαν να έρθουν στον ΠΥΡΣΟ (Σαμαράς, Κοσμίδης, Τσιάτσιος και άλλοι). Στις ομάδες των Γρεβενών επίσης υπάρχουν ταλέντα που μπορούν να επανδρώσουν τον ΠΥΡΣΟ. Ο Ανδρέας Παντζιαράς και κυρίως ο Κώστας Κοτζατίσογλου τους ξέρουν πολύ καλά. Πρόβλημα επάνδρωσης της ομάδας του ΠΥΡΣΟΥ δεν θα υπάρχει γιατί ο Δημήτρης Παπαϊωάννου έκανε την ομάδα μας ελκυστικότατο στόχο για πάμπολλους ποδοσφαιριστές. Το μόνο που απομένει για τη νέα σαιζόν είναι η εξεύρεση των απαραίτητων οικονομικών πόρων. Το διοικητικό συμβούλιο της ομάδας για να πετύχει απόλυτα το στόχο του και να μεγαλουργήσει πρέπει να εξασφαλίσει και του χρόνου τη συμμετοχή του ΠΥΡΣΟΥ στην Γ΄ Εθνική. Και για να γίνει αυτό πρέπει να βρει λεφτά. Πρέπει ο κ. Παπαϊωάννου να επανέλθει στη θέση του Προέδρου. Αν όμως αυτό δεν γίνει τότε, και επειδή οι μετοχές του για ένα ακόμη χρόνο δεν μπορούν να μεταβιβαστούν, θα εξακολουθήσει να είναι ο μεγαλομέτοχος της ομάδας και θεωρώ δεδομένη την οικονομική βοήθεια του στην ομάδα. Ο ΠΥΡΣΟΣ με 350-400 χιλιάδες ευρώ προϋπολογισμό μπορεί να πρωταγωνιστήσει. Με δεδομένη λοιπόν την οικονομική βοήθεια του Προέδρου, την πενιχρή επιδότηση, τα έσοδα από τα διαρκείας που θα εκδοθούν, τα έσοδα από τα υπόλοιπα εισιτήρια, από ένα χορό ή μία λαχειοφόρο αγορά, από τις διαφημιστικές πινακίδες και 2-3 χορηγούς υπολογίζω ότι λείπουν από το ταμείο του ΠΥΡΣΟΥ κάπου 100.000 ευρώ, τα οποία πρέπει να βρεθούν μέχρι τα μέσα Ιουνίου για να τα έχει η ομάδα ως βάση για ένα καλό ξεκίνημα. Υπάρχουν οι 100 Γρεβενιώτες, που παρ΄ όλη την οικονομική κρίση, μπορούν να καταθέσουν στο ταμείο του ΠΥΡΣΟΥ 1.000 ευρώ έκαστος για να συγκεντρωθεί αυτό το ποσό; Πιστεύω πως υπάρχουν. Αυτό για να γίνει πρέπει αφενός να δουλέψουν και να τρέξουν πολύ τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου και αφετέρου για να έχει πιο καλά αποτελέσματα μπορούν να χορηγηθούν στους αιμοδότες αυτούς ανταλλάγματα (π.χ. διαρκείας Golden, χορήγηση μετοχών είτε με αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου και έκδοση νέων μετοχών, είτε με μεταβίβαση στο τέλος της χρονιάς των υπαρχουσών μετοχών). Ο ΠΥΡΣΟΣ πρέπει να βρεθεί τρόπος ώστε να στηρίζεται στα λίγα των πολλών και όχι στα πολλά του ενός ή των ελαχίστων. Εάν ο ΠΥΡΣΟΣ εξασφαλίσει με αυτό τον τρόπο να έχει στο ξεκίνημα της κάθε χρονιάς 100.000 ευρώ στα χέρια του θα λύσει κατά ένα μεγάλο μέρος το οικονομικό του πρόβλημα. Δεν αναφέρθηκα στην οικονομική βοήθεια των φορέων, γιατί απ΄ ότι αποδείχτηκε, και όταν ακόμα υπάρχουν οι καλύτερες των προθέσεων (και αυτό ας μην θεωρείται πάντα δεδομένο), σε υποσχέσεις και δεσμεύσεις δεν μπορείς να στηρίζεσαι ακόμα και αν αυτές εκπληρώνονται εν μέρει και πολύ καθυστερημένα. Πάντως φέτος είναι χρονιά εκλογών και οι όποιες υποσχέσεις και δεσμεύσεις των φορέων (εάν υπάρξουν) θα έχουν ημερομηνία λήξης το αργότερο την προηγουμένη της ημέρας των εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι υποσχέσεις των φορέων για οικονομική βοήθεια στον ΠΥΡΣΟ μετά την ημερομηνία των εκλογών θα είναι σαν τις υποσχέσεις των ψηφοφόρων προς τους υποψηφίους, δηλαδή θα μείνουν υποσχέσεις.
Το διοικητικό συμβούλιο του ΠΥΡΣΟΥ τα πήγε όπως είπα πολύ καλά και χωρίς την τοποθέτηση κάποιου στη θέση του Προέδρου, αν και τον τελευταίο μήνα φάνηκε αναγκαία η παρουσία ενός ισχυρού άνδρα. Εάν ο Δημήτρης Παπαϊωάννου δεν δεχτεί να επιστρέψει στη θέση αυτή, το διοικητικό συμβούλιο πρέπει να εκλέξει κάποιον για την θέση του Προέδρου (αν και αυτό κρύβει πολλούς κινδύνους), που να είναι κοινής αποδοχής εντός των ορίων του διοικητικού συμβουλίου.
Βασίλης Καραγιάννης